Spróbujmy odnaleźć się w doświadczeniu pierwszych chrześcijan. Skąd czerpali wiarę i siłę do czynienia dobra? Byli odrzuceni i prześladowani, nie mieli miejsc do modlitwy, nabożeństw, nie posiadali modlitewników, religijnych książek. Nie uczestniczyli w żadnych rekolekcjach, tym bardziej ignacjańskich:) Mieli tylko siebie i duchową bliskość z Bogiem przez wiarę, że Jezus jest z nimi tak jak obiecał: przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. W kontakcie z takim człowiekiem, świadkiem wiary, który w swoim życiu spotkał Jezusa, może rodzić się pragnienie, by również tak prosto i bezpośrednio karmić się Bogiem. 

Zaczerpnijmy i posmakujmy ich mądrości i duchowej prostoty, która opierała się na oczekiwaniu i doświadczaniu Boga we wszystkim. Brak metody modlitwy staje się ich metodą, ponieważ modlitwa jest dla nich naturalnym wyrażaniem siebie przed Bogiem, zgodnym z biciem ich serca – trzeba się tylko w nie wsłuchać. Tą Prawdą żyli, a Ona stała się ich życiem. Niech taka intuicja duchowa i nam towarzyszy w czasie tych rekolekcji. Nie szukajmy metody ani klucza. Jestem tylko ja prawdziwy i Bóg obecny, bliski i kochający. Uwierzmy, że takie spotkanie jest możliwe, a wtedy rzeczywiście przejdziemy przez życie dobrze czyniąc…

Żeby doświadczyć szczęścia w przygodzie zwanej duchowością,
musi się człowiek nastawić na wydobycie z życia jak najwięcej.

Anthony de Mello SJ